Tuesday, May 17, 2016

જાગૃતિ




 

રાત પડી કે શહેરની ગલીગલીમાં પોસ્ટર.

એવું જબ્બર જોશ કે જાણે વીતી ગઇ છે રાત.

***

આશા હતી કે શહેરમાં કાલે કશું થશે.
ઉંઘ્યા હતા એ રીત કે જાગ્યા કર્યું હતું.

***

મણમણનાં તાળાં હતાં એકેએક હોઠ પર,
દિવાલ તો દિવાલ, સડક બોલતી હતી.

***

શહેર ચૂપચાપ જાણે કે શોક છે.
હક્કની વિસારી વાત , લોક કામમાં ડૂબ્યાં.

***

રસ્તે જતાં એ શહેરમાં જોયું,
આંખોમાં આંખ પ્રોવી, લોક બોલતું હતું.

નેતા


 



નેતા બનીને એક અમે રેલી    કાઢી.
હમેશની જેમ અમે આગળ અને રેલી  પાછળ.

***

અચાનક રેલી  વિખરાઈ , પોલીસે બંદૂક તાણી.
સમજી ગયા અમે, હવે રેલી  આગળ અને અમે પાછળ.

***

લાગ જોઇને અમે ત્યાંથી રફૂચક્કર.
જોઇને બોલ્યો રસ્તે એક છક્કો, ગાંડૂ!

બે મજૂરોની વાતચીત


 

 

મજૂરી એ આપણી મજ્બૂરી છે
નહીં તો હાથ ના ભાગી નાખત કંત્રાટીના.
***

સવાર કાળી અને સાંજ પણ થાકી પાકી.
બોલ, આપણાં જીવતરનાં કારણ શાં છે?
મારા સીધા સવાલ, તું  આટલી  પરેશાન ?
***

એક શાન્ત, સ્વચ્છ સાંજે એના ચહેરા પરથી ઝૂલ્ફો  હટાવીને
એમ પૂછી લીધું:
પંખીટોળું ક્યાં જાય છે?

***

છાતી કાઢીને એણે સ્પષ્ટ કહયું,
પંખી વિદ્રોહ કરીને આવ્યાં છે
ને વિદ્રોહ કરવા જઇ રહ્યાં છે.

***
 
દોસ્ત, આપણે પંખી બની શકીએ?

ક્રાંતિ


 

અંધારે આંધળો લાચાર સૂરજ
હજારો લંગડા ઘોડા દોડ્યા દડ્બડ, ખેંચે તૂટી ગયેલો રથ.
પાગલખાનામાંથી પાગલ નીકળી આવ્યા યુનિવર્સીટીના રસ્તે
ને સૂમસામ મારા મનમાં પણ જાગી ઉઠે જેહાદ.
જોરજોરથી બેજુબાન કરે છે ભાષણ ચોકમહીં.
માનાં સુક્કાં થાનેલાંને દૂધિયાદાંતે વળગી,
પીડા ને બે આંસુ લઇને દોડું સંસદરસ્તે.
થન થન નાચે કોઢી મોર , ત્યાં મોરર્પિચ્છ ભડભડ બળતાં.
ભીખારીનું પેટ ભરાતું, ઓડ્કાર એ ખાતો.

ગઝલ


 
  

લડાઈના મેદાન આગળ આવીને ઊભા
ને બંદૂક બગડી ગઈ.
આંગળી લોખંડી ટ્રીગર પર
આગળ ઓર્ડર માટે બેચેન.

 ***

પ્રેમથી કહું છું, સમજવા કોશીશ કર.
મારા મનમાં આ વેળા જંગ વિશે જ વિચાર આવે છે.

***
તું તારી લાગણીભરી ગઝલ ન સંભળાવ
નહીં તો તારા પેટમાં સંગીન આરપાર કરી દઇશ.

***

સંજોગો સમજે વિચારે એવો યાર જોઇએ.
કોઇ ગીત છેડીને દિલના જખમ ના ખોતરીશ.

પલાયન


 

જતાંજતાં એક્વાર પાછું વળીને
જોયું હોત તો.
વસ્તી સળગી રહી હતી અને આપણા હાથ બાંધેલા.
 ***
પંખી માળાની સાથે બચ્ચાં પણ છોડી જાય છે
જ્યારે કોઇ સાપ એ ઝાડ પર ચડી જાય છે.
***
પણ આજે કે કાલે    બધું બદલવાનું જ હતું,
ગામમાં આક્રોશનો  ભડકો થવાનો  જ હતો.
***
માણસે આવા સમયે પલાયન  કદી કરવું નહીં.
વસ્તી સળગી રહી હોય ત્યારે ભાગવું નહીં.

યુદ્ધ



 

કેવી તારી લડાઈ, કેવો તારો વિદ્રોહ?
આજે હું  ભરી બંદૂકે  
સાવધ.
 ***
 
કેવા એ લોકો, જે હાથ પર હાથ ધરી બેઠા છે ઘેર
આજ મારા સઘળાં શસ્ત્ર
***

હું સાવધ, મારા લોકો સાવધ.

***
 
તું હજી બેઠો છે?
યુદ્ધની શરૂઆત થઇ  ચૂકી છે