અંધારે આંધળો લાચાર સૂરજ
હજારો લંગડા ઘોડા દોડ્યા દડ્બડ, ખેંચે તૂટી ગયેલો રથ.
પાગલખાનામાંથી પાગલ નીકળી આવ્યા યુનિવર્સીટીના રસ્તે
ને સૂમસામ મારા મનમાં પણ જાગી ઉઠે જેહાદ.
જોરજોરથી બેજુબાન કરે છે ભાષણ ચોકમહીં.
માનાં સુક્કાં થાનેલાંને દૂધિયાદાંતે વળગી,
પીડા ને બે આંસુ લઇને દોડું સંસદરસ્તે.
થન થન નાચે કોઢી મોર , ત્યાં મોરર્પિચ્છ ભડભડ બળતાં.
ભીખારીનું પેટ ભરાતું, ઓડ્કાર એ ખાતો.
No comments:
Post a Comment